Na twee en een halve maand is het wel weer tijd voor een update. Inmiddels zijn mijn laatste weken aangebroken en sta ik er met een heel dubbel gevoel tegen over het terugkeren naar Nederland..
Voordat ik weer emotioneel ga worden, maar even een verslagje van afgelopen maanden;)
Ik heb onwijs veel dingen gedaan en meegemaakt, dus ik ga mijn best doen het zo kort mogelijk te schrijven. Op 11 november was het Divali, ook wel Lichtjesfeest. Het is een Hindoestaans feest en wordt symbolisch bedoeld als de overwinning van het goede (licht) over het kwade (duisternis). De Hindoestanen steken door het huis en op het erf allemaal lichtjes aan, mooi om te zien!
Half november ben ik naar Curaçao gevlogen waar ik vol spanning op mijn vader heb staan wachten. Best wel gek om elkaar na 3 maanden in een vreemd land te ontmoeten, maar des te bijzonder. De week was flink volgepland: chillen op het strand, met een auto rond toeren o.a. naar de stuisvogelfarm en National Park Shete Boka, genieten in kleurrijk Willemstad en lekker eten, en het beklimmen van de Christoffelberg (374m hoog). Wat een topweek! Het afscheid was toch wel weer even lastig, ondanks we elkaar 2 weken later weer zouden zien.

Meteen de week daarna op 25-11 weer een mooi feest op; Srefedensi Dey (Onafhankelijkheidsdag), 40 jaar onafhankelijkheid. Het leek net Koninginnedag, maar dat beter; overal muziek, drukte, kraampjes met lekker eten en souvenirs. Top dag gehad!
Inmiddels nog een nieuwe gezellige huisgenoot erbij en weer veel leuke uitgaansavonden en een chill weekendje aan de Surinamerivier gehad op Babunhol.
Op 5 december met een vriend naar Zanderij om mijn ouders op te halen. Heel fijn om ze in Suriname te ontvangen. De eerste twee weken hebben zij lekker hun ding gedaan en heb ik nog gewerkt.
Tussendoor heb ik nog even 1,5 week ongeluk gehad: 3x languit op de grond gelegen (o.a. langs de weg en midden in het centrum), hand tussen een autoraamp, groot zwaar rolhek over m’n teen, teen stoten zodat m’n nagel helemaal omhoog stond en vervolgens naar het ziekenhuis moeten om hem er af te laten trekken.. Gelukkig werken mijn huisgenoten daar en hoefde ik niet uren in de mega drukke wachtruimte te zitten wachten. Na heel wat pijnlijke prikjes, midden op het gevoeligste van je teen, heeft een arts hem er af getrokken onder begeleiding van heel wat gescheld en geschreeuw van mij. Echt, ik schaamde me dood, omdat ik volgens mij klonk alsof ik aan het bevallen was.. Gelukkig heeft de pijn maar een weekje geduurd.
De 16e is Yoran aangekomen en waren we sinds 3,5 maand eindelijk weer met z’n vieren! We hebben veel gedaan waaronder naar de Vlindertuin, ziplinen in Berg en Dal en een trip naar de Coesewijnerivier waar we hebben gekajakt en overnacht in de stromende regen. Ik kan je vertellen dat je best wel oplost als je 31 (!!) uur drijfnat bent, met name je handen en voeten. En o, wat had ik het koud! Gelukkig was er Borgoe (Surinaamse rum) aanwezig om op te warmen en hebben we er stiekem toch wel om kunnen lachen. Yoran heeft het uitgaansleven hier kunnen meemaken en heeft volgens mij zijn ogen uit gekeken. Mee naar Havana, wat totaal anders is dan uitgaan in NL (iedereen danst, latin, dance battles) en de partybus op. Ik vind het super dat mijn ouders en broertje hebben kunnen zien en voelen waar ik woon, leef, met wie ik omga, en hoe ik hier geniet. Daar ben ik echt dankbaar voor..

En dan een bijzondere kerst (Kresneti). Overal zie je kerstlampjes en –versiering en ook hier zijn op de radio kerstliedjes te horen, maar door de temperatuur bleef het echte kerstgevoel vooraf een beetje weg. Maar het was super! Heerlijk uit geweest, met mijn huisgenoten tapas gemaakt en op eerste kerstdag met mijn ouders, broertje en huisgenoten heerlijk gevaren en gebbqt. Uiteraard met een kleine kerstboom met lampjes erbij haha. Heer-lijk! Iedereen, nogmaals bedankt! De dag na kerst zijn m’n ouders en Yoran weer naar Zanderij gegaan om weer terug te vliegen naar het koude Nederland…

Toen was het tijd voor hét feest in Suriname: Owru Yari. Van te voren gaf iedereen al aan dat je ooit in Suriname oud op nieuw moet meemaken, en dat het zo geweldig is dat je het daarna nergens anders meer wil vieren. Je kunt je voorstellen dat ik dus hele hoge verwachtingen had, en die zijn zeker ook uitgekomen. Wauw.. Wat kunnen die Surinamers feesten! Van 10:30 tot 3:30 heb ik het volgehouden (vraag me niet hoe) en ik heb onwijs genoten. Overdag naar het centrum. Eerst de pagara estafette (veel rook, dus een mondkapje is een must), daarna lekker rondgelopen en gedanst midden op de straten in Paramaribo. De straten waren vol met mensen. Ik heb flink genoten van de muziek, gezelligheid en gewoon de hele sfeer.. Daarna door naar een feest van de baas van een huisgenoot, met leuke muziek, lekkere cocktails en mooi vuurwerk. Vervolgens afgeteld op het Onafhankelijkheidsplein, waar tevens een gebedje werd gedaan en het volkslied werd gezongen. Ook wel bijzonder. En daarna door naar Zus & Zo waar we verder hebben gefeest. Heel bijzonder om mee te maken en ik hoop zeker nog eens terug te gaan in de december maand met kerst en Owru Yari!

En nogmaals een Bun Nyun Yari allemaal! Voor mij was het echt een topjaar met eigenlijk alleen maar hoogtepunten.

Nog 3,5 week werken en dan vlieg ik alweer naar huis.. Eerlijk gezegd moet ik er nog niet aan denken. Het beangstigd me een beetje.. Nog even hard werken en flink genieten!

Liefs, xx

(Ik heb een paar foto's kunnen toevoegen. Zal op facebook wat meer plaatsen)